با توجه به نوع ماده غذایی طول زمان نگهداری جهت حفظ قابلیت خوراکی آن متفاوت است.اما یک قانون کلی و غیر قابل تغییر اینست که غذای باقیمانده می بایست بلافاصله به یخچال منتقل گردد و توصیه می گردد که غذا بیش از 2 ساعت قبل از انتقال به یخچال، خارج از آن نگهداری نگردد در غیر این صورت بهتر است از مصرف آن خودداری گردد.در دمای 40 تا 140 درجه فارنهایت (به عبارتی 4 تا 60 درجه سانتی گراد)باکتریها به سرعت شروع به فعالیت و تکثیر نموده و باعث آلودگی غذا می گردند.غذا را درظروف اصلی خود ذخیره نسازید تا از آلودگی اجتناب نمایید یعنی غذا را به یک ظرف شسته شده و درب دار  منتقل نمایید .تاریخ انتقال به یخچال را حتما به خاطر بسپارید و در صورت فراموشکار بودن بهتر است تاریخ را بروی آن و یا درجایی ثبت نمایید یا کلا بی خیال نگهداری غذا شوید.برخی کارشناسان بر این باورند که کلا هر نوع غذایی را بعد از 2 روز می بایست مصرف نمود و برخی دیگر با دسته بندی آنها به غذاهای حاوی گوشت و سبزیجات می گویند که غذا های گوشتی طی 1 الی 3 روز و سبزیجات 5 روز می بایست مصرف شود.

دمای مورد نیاز برای گرم کردن مجدد غذا حداقل 165 فارنهایت (حدود 73 درجه سانتی گراد) بوده و در صورت هر گونه تغییر در رنگ،بو و طعم بهتر است که آن را دور بریزید و به خاطر داشته باشید هزینه وزمانی که صرف درمان مسمومیت خواهید کرد بیشتر از تهیه مجدد یک غذای سالم است .

HEALTHY FACTS

HEALTHY EATING FOR HEALTHY LIVING

 علف کش عبارت است از مواد شیمیایی در نظر گرفته شده برای نابودکردن پوشش گیاهی (گیاهان غیر اقتصادی و مضر برای صنعت کشاورزی).  اکثریت قریب به اتفاق این علف کش های غیر انتخابی بوده و در عملکرد خود ، ممکن است باعث  پیامدهای نامطلوب زیست محیطی گسترده ای را بوجود آورند. این نتایج نه تنها شامل مرگ ارگانیسم ها بلکه شامل اثرات جهش زا  و سرطان زا یی است که بر روی حیوانات و گیاهان دارد.

علف کش استفاده گسترده ای برای کشاورزی،  گلف، گذر گاهها، مناطق مسکونی و زمینهای دیگر دارند. اولین علف کش ها، مواد شیمیایی غیر آلی بودند، هر چند علف کش های جدید توسط ترکیبات آلی تحت سلطه قرار گرفته اند. در حال حاضر، کاربرد وسیعی از علف کش هایشیمیایی وجود دارد، در ایالات متحده به تنهایی 480 میلیون کیلوگرم در سال از این مواد مصرف می گردد.

استفاده از علف کش بطور گسترده در1940s آغاز شده است و مسئول انقراض گونه های متعدد، از جملهپرندگان ،دوزیستان، ماهی و بندپایان تا کنون می باشد. در بسیاری از موارد، استفاده از علف کش یک عامل تشدید کننده جهت تخریب زیستگاه و به خطر افتادن گونههااست. علف کش ها دارای آثار ماندگار در محیطزیست میباشند به این معنی که، با حفظ سمیت خود  برای چند دهه  در خاک باقی می مانند؛ علاوه بر این، برخی از علف کش ها به شدت محلول هستند، به طوری که آنها ممکن است وارد سیستم های آبی شده ، که در اینحالت اثرات غیر انتخابی کشنده می تواند رخ دهد .علف کش ها غالبا دستخوش تغییر شیمیاییپس از آزادی در محیط زیست گردیده؛  کهدر برخی موارد، تغییر مواد شیمیایی ممکن است اثرات سمی بر گیاهان و حیوانات داشته باشند. استفاده از علف کش ها به برخی بیماری های انسانی ، مرگ و میر، تولید مثل و غدد درون ریز  مرتبط است.

گرچه علف کش ها برای موجودات زنده گیاهی خاص در نظر گرفتهشده، نتیجه نهایی استفاده از آنها تجمع در میزان بسیار زیاد درمحیط زیست (به عنوان مثال، خاک، آبزیان، سیستم های زنده واتمسفر) است. این اثرات توسط پدیده زیر تقویت شدهاست: (الف) حلالیت بالا دربسیاری از دسته های علف کش ها، (ب)ورود غلظت بالایی ازعلف کش ها  به زنجیره غذایی و  متمرکز شدن در چربی ها و انتقال به  گونه های بالاتردر زنجیره غذایی (ج) ثبات و ماندگاری بسیاری از علف کش ها و تغییر فرم شیمیایی به متابولیت های دیگر مضر پس از اقامت در خاکبرای آب ، گیاهان و جانوران.در آبهای سطحی جهان  آترازین و   2,4D در همه جا، حتیدر کشورهای غربی و توسعه یافته که به طور کلی معیارهای کیفیت آبدقیق رعایت می گرددوجود دارند.آترازین  برای بیشتر گونه های ماهی ها در غلظتیک در هر یک میلیارد  (درآب )سمی است. برای درک بزرگی  تجمع این مواد در اقیانوس ها، باید توجه داشته باشید که در یک ماه 650 متریک تن(metric tons )علف کش  فقط به خلیج مکزیک تخلیه می گردد. (ادامه دارد)

C Michael Hogan (Lead Author);Sidney Draggan (Topic Editor) Herbicide